کتاب «از اون روزا که عکسا» در نشر مون منتشر شده است. این کتاب، گزیده‌ای از ترانه‌های مختلفِ ایرانی به انتخاب منصور ضابطیان است. در سال‌های اخیر هجوم ترانه‌های کم‌ارزشی از آن سوی آب و سونامی ابتذال در موسیقی این سوی آب، تصویرهای ناب و شاعرانه را مخدوش و در مواردی منهدم کرده است. بااین‌حال تاریخ ترانه‌ی ایران در صدوبیست سال گذشته چنان سرشار از تصاویر بکر است که مرور آن‌ها شوق‌برانگیز است. کتاب «از اون روزا که عکسا» یک کتاب تحقیقاتی نیست. بلکه جست‌وجوی شخصی و بازیگوشانه‌ی منصور ضابطیان در میان صدها ترانه است. او از دل ترانه‌های مختلف تصویرهایی را بیرون کشیده که صرف نظر از جایگاهشان در آغاز یا میانه‌ی آن ترانه، به‌عنوان یک عکس، هویتی مستقل دارند.در واقع می‌توان گفت کتاب «از اون روزا که عکسا» کتابی‌ست تصویری، بی‌آنکه عکسی داشته باشد. این مجموعه، سفری‌ست در دل فرهنگ. بی‌شک خواندنش برای بیشتر مخاطبین خاطره‌انگیز خواهد بود و لذت‌بخش. منصور ضابطیان درباره‌ی کتاب «از اون روزا که عکسا» نوشته است: «من در این کتاب درست مثل عکاسی عمل کرده‌ام که دوربین به دست در باغی پر از گل پرسه می‌زند و در کار شکار زیباترین عکس‌هاست. آن‌چه از این عکاسی باقی می‌ماند شاید تصویری کلی از باغ ارائه ندهد. اما حاصلش عکس‌هایی است که خود به‌تنهایی زیبا و رنگارنگ‌اند.» ضابطیان در کتاب «از اون روزا که عکسا» سعی کرده تنوعی از ترانه‌ها و تصنیف‌های دوران مختلف را در نظر داشته باشد. او در مقدمه‌ی کوتاهی درباره‌ی این اثر نوشته است:‌«شاید این انتخاب‌ها ناب‌ترین انتخاب‌های ممکن نباشند و مسلما تصاویری بکرتر و مثال‌زدنی‌تر نیز ممکن است در میان بسیاری از ترانه‌های مهجور ایرانی یافت شود که من به آنان دسترسی نداشته‌ام.»