همه ما در طول زندگی خود به تأیید مثبت نیاز داریم. در دوران کودکی، این پیام‌های قدرتمند به ما کمک کرد تا بدانیم ارزشمند هستیم، غذا می‌خواهیم و ما را لمس می‌کنیم، و وجود ما یک هدیه گرانبهاست. پیام هایی که از والدین خود دریافت کردیم به ما کمک کرد تا تصمیماتی را اتخاذ کنیم که مسیر زندگی ما را تعیین می کند.
اگر ما با والدینی سازگار و پرورش دهنده بزرگ شده باشیم، به این نتیجه می رسیم که زندگی معنادار است و باید به مردم اعتماد کرد. اگر ما با والدینی بزرگ شدیم که به طور اعتیادآور یا اجباری بیمار بودند، به این نتیجه می‌رسیدیم که زندگی تهدیدآمیز و آشفته است - که ما مستحق شادی نیستیم. اینها تصمیمات حیاتی هستند که مدتها پس از فراموشی آنها بر زندگی ما تأثیر می گذارند.
متأسفانه قضاوت های دوران کودکی ناپدید نمی شوند. آنها به عنوان نیروهای پویایی باقی می مانند که بزرگسالی ما را آلوده می کنند. هنگامی که به نیازهای دوران کودکی به دلیل سوء استفاده یا رها شدن رسیدگی نمی شود، ما زندگی خود را صرف تماشای جهان از طریق درک تحریف شده از یک نوزاد نیازمند یا یک نوجوان عصبانی می کنیم. هر چه بیشتر این قسمت های کودک را دور کنیم، کنترل بیشتری بر ما دارند.
این مجموعه مدیتیشن های روزانه به آن دسته از بزرگسالانی اختصاص دارد که آماده التیام زخم های دوران کودکی خود هستند. از طریق این تلاش شجاعانه است که از یک زندگی پر درد به بهبودی خواهیم رفت.