هرچه باداباد همچنان مانند دیگر آثار تولتز پر است نیش و کنایه به مسائلی که به اعتقاد او زندگی و زیستن را سخت و مبتذل کرده است؛ برای مثال در این کتاب بیشتر از همیشه با انتقاد تولتز نسبت به تکنولوژی و فضای مجازی رو به رو می‌شویم و همزمان با گریسی مواجه هستیم که یک بلاگر است و ثانیه به ثانیه زندگی‌اش را با مخاطبین – یا همان دنبال کنندگان- مجازی‌اش به اشتراک می‌گذارد. 

تولتز در هر چه باداباد سعی دارد تا به مفهوم استعاره‌ی رجعت ابدی بپردازد. نیچه با رجعت ابدی بیان میکند که جهان و تمامی موجودات و نیروها همواره در حال تکرار شدن بوده‌اند و همه چیز بی نهایت‌بار، به شکلی خود همانند، تا ابد تکرار خواهد شد. مفهومی که ریشه‌اش از فسلفه‌های یونان می‌آید و یکی از آموزه‌های فیثاغورث نیز بوده است. رواقیون، احتمالا با الهام از فیثاغورس، مفهوم رجعت ابدی را وارد فلسفه‌ی طبیعی خود کرده‌اند.